Η Φινλανδία έκανε την κρίση ευκαιρία – Εμείς;

Οι Φινλανδοί είναι ψυχροί με τους Έλληνες πολιτικούς ανεξαρτήτως κόμματος. Το διαπίστωσε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν συνάντησε την ομόλογό του, την ίδια αίσθηση είχε και ο Αντώνης Σαμαράς που είδε τον ομοϊδεάτη του αναπληρωτή πρωθυπουργό. Ούτε να
ακούσουν δεν θέλουν για ελαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των χωρών του Νότου, που διαλύονται από την κρίση. Οι Φινλανδοί είναι δανειστές, αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που μας βλέπουν με μισό μάτι…

Η Φινλανδία είναι μια χώρα των πέντε εκατομμυρίων, με τους κατοίκους της να μοιράζονται ανάμεσα σε χιλιάδες μικρά νησιά στις λίμνες, τον καιρό παγωμένο και το μισό χρόνο τον ήλιο να εμφανίζεται μόνο λίγες ώρες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της. Και έκανε την κρίση ευκαιρία, εφαρμόζοντας τρεις βασικές πολιτικές:
- Επένδυσε στην εκπαίδευση και την καινοτομία. Μέσα σε λίγα χρόνια έφτιαξε το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, όπου η προσωπικότητα αναπτύσσεται παράλληλα με τις δεξιότητες σε ένα σχολείο που ευνοεί τη συλλογική δράση και το σεβασμό στη διαφορά.
-  Επένδυσε στις νέες τεχνολογίες. Στα εκατοντάδες χωριά των ψαράδων, στα σπίτια το δίκτυο ύδρευσης εγκαθίσταται παράλληλα με το ευρυζωνικό. Δεν νοείται νοικοκυριό χωρίς σύνδεση στο δίκτυο, δεν υπάρχει υπηρεσία που να μην παρέχεται ηλεκτρονικά από την Υγεία και την Εκπαίδευση μέχρι την εξυπηρέτηση των πολιτών από τη Δημόσια Διοίκηση.
- Συνέδεσε τους μισθούς με την παραγωγικότητα στο Δημόσιο Τομέα, δημιουργώντας ένα κράτος -πρότυπο, όπου οι υπάλληλοι λειτουργούν με μοναδικό γνώμονα το Δημόσιο συμφέρον και την εξυπηρέτηση του πολίτη. Εκεί η διαφθορά όχι μόνο δεν ανθεί, αλλά είναι τελείως έξω από τη σκέψη και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Η Φινλανδία από την κρίση του ’90 πέρασε στην πρώτη γραμμή της ανταγωνιστικότητας. Ως το 2007 ήταν πρώτη  στην ανταγωνιστικότητα, τώρα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα -λόγω και της κρίσης που χτύπησε την Ευρώπη, καθώς το 90% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο έδαφός της προέρχονται από την ΕΕ.
Είναι μια ιστορία από αυτές που οι οικονομολόγοι ονομάζουν θαύματα. Το έκαναν μόνοι τους κερδίζοντας το στοίχημα για το λαό τους, που πέρασε από κατοχή Ρώσων και Σουηδών και που υποχρεώθηκε σε ουδετερότητα στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας. Δεν λέω πως είναι εύκολο. Παραδέχομαι, μάλιστα, πως αν οι διεθνείς συνθήκες στις αγορές δεν ευνοούσαν τη Nokia και το εμπόριο των προϊόντων χαρτιού, μπορεί το θαύμα να μη γινόταν ποτέ.
Δεν μπορώ, όμως, να αμφισβητήσω ότι προσπάθησαν. Συλλογικά με θυσίες και έχοντας κοινό στόχο. Γι’ αυτό και καταλαβαίνω την ψυχρότητα που δείχνουν οι πολιτικοί τους στους δικούς μας. Και πολύ θα ήθελα να τους μιμηθούμε γιατί, επιπλέον, εδώ ο ήλιος δεν βγαίνει μόνο το καλοκαίρι. Αρκεί η αισιόδοξη φύση μας να στρατευθεί για ένα νέο εθνικό όραμα. Κι αυτό σίγουρα δεν μπορεί να είναι η παράταση της ζωής με δανεικά ανεξαρτήτως επιτοκίου…

πηγη: aixmi.gr